کد مطلب:276357 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107

سخاوت آن حضرت
از آنچه در خُلق آن حضرت گذشت و آنچه در نداها می آید می توان مطلب را درك كرد. و نیز در بحار از شیخ نعمانی از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام روایت شده كه فرمود: گویا می بینم كه این دین شما از شما روی گردان و در خون خود غوطه ور است، و هیچ كس نتواند آن را به شما بازگرداند مگر مردی از اهل البیت علیهم السلام كه هر سال دو بار بر شما بخشش خواهد كرد و هر ماه دو نوع روزی به شما خواهد داد. در زمان او به شما حكمت عطا می شود به حدّی كه زن در خانه خودش نشسته باشد و از روی كتاب خدا و سنّت پیغمبرصلی الله علیه وآله حكم نماید.

و در حدیث دیگری از آن حضرت علیه السلام آمده كه: تمام اموال دنیا از ظاهر و باطن زمین به نزد آن جناب جمع می گردد و به مردم گفته می شود: بیایید این چیزی است كه شما به خاطر آن خویشاوندی تان را قطع كردید و خون های به ناحق ریختید و در راه به دست آوردن آن حرام ها مرتكب شدید. پس آن حضرت ثروتی به آن ها می بخشد كه هیچ كس پییش از او چنین نبخشیده باشد. [1] .

و از پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله روایتی از طریق عامّه منقول است كه فرمود: مردی نزد مهدی می آید و می گوید: به من عطایی فرمای. پس به مقداری كه آن شخص بتواند حمل نماید، لباسش را پر می كند. [2] .

و در حدیث دیگری از طریق آن ها آمده كه: پول ها در آن هنگام انباشته است كه شخصی برمی خیزد و می گوید: ای مهدی! به من چیزی بده. می فرماید: برگیر. [3] .

و در غایة المرام از طریق آن ها از رسول اكرم صلی الله علیه وآله روایت است كه در حدیث ابوسعید خدری آمده: پول ها و اموال در آن روز انباشته خواهد بود. كسی كه به نزد او می آید و درخواستی دارد، آن قدر كه بتواند حمل كند، به او می دهد. [4] .



[ صفحه 176]



و در حدیث دیگری از ابوهریره آمده كه گفت: رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: در آخر الزمان خلیفه ای خواهد بود كه بی شماره بخشش می كند. [5] .

می گویم: در بحث كرم آن جناب مطالبی مناسب با این خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالی و چه خوش گفته اند:



بَنَتِ المَكارِمُ وَسَطَ كَفِّكَ مَنْزِلاً

فَجَمِیعُ مالِكَ لِلأَنامِ مُباحٌ



وَإِذَا المَكارِمُ أَقْفَلَتْ أَبْوابَها

یَوْماً فَأَنْتَ لِقُفْلِها مِفْتاحٌ



مكارم اخلاق میان كف دستت منزل گرفته اند، [گویی] پس همه مال تو برای مردم مباح است.

و اگر روزی مكارم درهای خود را قفل كند و ببندد، پس تو برای آن قفل ها كلید هستی.

و دیگری گفته:



هُوَ البَحْرُ مِنْ أَیِّ النَّواحِی أَتَیْتَهُ

وَلُجَّتُهُ المَعْرُوفُ وَالبِرُّ ساحِلُهُ



تَعَوَّدَ بَسْطَ الكَفِّ حَتّی لَوْ أَنَّهُ

أَرادَ انْقِباضاً لَمْ تُطِعْهُ أَنامِلُهُ



فَلَوْ لَمْ یَكُنْ فِی كَفِّهِ غَیْرَ نَفْسِهِ

لَجادَ بِها فَلْیَتَّقِ اللَّهَ سائِلُهُ



او دریا است از هر طرف [كه خواهی] به سوی او آیی، و امواجش نیكی و كرانه اش احسان است.

به گشاده دست بودن عادت كرده، به طوری كه اگر بخواهد دست خود را ببندد انگشتانش یاری نمی كنند.

و اگر هرآینه در كَفَش چیزی جز روانش نباشد، همان را خواهد بخشید، پس درخواست كننده اش باید از خدا بترسد [و پروا كند كه هر چیزی از او نخواهد] .

و نگارنده این كتاب - كه خداوند او را مورد عفو قرار دهد - به تضمین این شعر سروده است:



إِنَّ الَّذِی خَلَقَ المَكارِمَ حازَها

فِی ذاتِ آدَمَ لِلإِمامِ القائِمِ



همانا آن كه نیكی ها را آفرید، همه آن ها را در ذات آدم علیه السلام برای امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف - فراهم آورد.



[ صفحه 177]




[1] بحار الانوار: 390:52.

[2] بحار الانوار: 88:51.

[3] بحار الانوار: 88:51.

[4] غاية المرام: 698.

[5] غاية المرام: 698.